Historische EU-Mercosur Vrijhandelsovereenkomst Bereikt na 25 Jaar Onderhandelen
Montevideo, zaterdag, 7 december 2024.
De EU en Mercosur hebben na 25 jaar een vrijhandelsakkoord bereikt, ondanks zorgen over voedselprijzen en handelsverstoringen. Dit creëert een markt voor 700 miljoen mensen.
Doorbraak in Internationale Handel
Op 6 december 2024 werd in Montevideo, Uruguay, een historische mijlpaal bereikt toen de EU en Mercosur eindelijk tot een definitief akkoord kwamen over hun vrijhandelsovereenkomst [1][2]. Deze overeenkomst, die sinds 2000 in onderhandeling was, zal leiden tot de vorming van één van ‘s werelds grootste vrijhandelszones, met een gecombineerd BBP dat 20.2% van de wereldeconomie vertegenwoordigt [4].
Economische Impact en Voordelen
De overeenkomst zal meer dan 90% van de invoertarieven elimineren, wat EU-bedrijven jaarlijks ongeveer €4 miljard aan douanerechten zal besparen [4]. De EU is momenteel Mercosur’s belangrijkste handels- en investeringspartner, met een goederenexport van €56 miljard in 2023 en een investeringsvoorraad van €340 miljard in 2021 [2]. Deze intensieve handelsrelatie zal naar verwachting verder versterkt worden door het nieuwe akkoord.
Uitdagingen en Weerstand
Ondanks het succes van de onderhandelingen blijven er zorgen bestaan, vooral vanuit de Europese landbouwsector. Franse president Emmanuel Macron heeft de deal ‘onaanvaardbaar’ genoemd [6], terwijl boeren in verschillende EU-landen, waaronder Frankrijk, Polen en Nederland, vrezen voor oneerlijke concurrentie [4]. De impact op individuele economieën varieert sterk, met een verwachte BBP-groei van slechts 0,03% voor Nederland tegenover 0,23% voor Spanje in 2035 [4].
Toekomstperspectief
Hoewel de overeenkomst nu is bereikt, ligt er nog een uitdagend traject voor de definitieve implementatie. Het akkoord moet nog worden goedgekeurd door alle EU-lidstaten en het Europees Parlement [4]. Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, benadrukt het belang van de deal als tegenwicht tegen opkomend protectionisme, stellend dat ‘openheid en samenwerking de werkelijke drijvende krachten zijn achter vooruitgang en welvaart’ [1].