China's Megaproject aan de Brahmaputra: Een Waarschuwing voor India
China, vrijdag, 27 december 2024.
China’s plannen voor een enorme dam benadrukken India’s noodzaak om zijn eigen waterkrachtprojecten te versnellen om waterveiligheid te waarborgen.
Historische Goedkeuring voor ‘s Werelds Grootste Dam
China heeft op 25 december 2024 een monumentaal besluit genomen door groen licht te geven voor de bouw van ‘s werelds grootste waterkrachtcentrale [1][2]. Met een kostenplaatje van $137 miljard wordt dit het duurste infrastructuurproject ter wereld [3]. De dam, gepland aan de Yarlung Tsangpo (zoals de Brahmaputra in Tibet heet), zal jaarlijks maar liefst 300 miljard kilowattuur elektriciteit produceren [4]. Dit is meer dan drie keer de capaciteit van de huidige recordhouder, de Drie Kloven Dam [4][5].
Technische Uitdagingen en Milieurisico’s
Het project staat voor enorme technische uitdagingen. De locatie bevindt zich in een seismisch actief gebied langs een tektonische plaatgrens [2]. Er moeten vier tot zes tunnels van elk 20 kilometer worden geboord om de rivierafvoer om te leiden [2][3]. De dam zal worden gebouwd in een gebied waar de rivier een dramatische val van 2.000 meter maakt over een afstand van slechts 50 kilometer [4]. Hoewel China beweert dat het project de lokale ecologie zal beschermen [3], hebben de autoriteiten nog geen details vrijgegeven over de impact op het lokale ecosysteem of het aantal mensen dat moet worden verplaatst [5].
Strategische Implicaties voor India
Voor India vormt dit megaproject een significante uitdaging, aangezien de Brahmaputra ongeveer 30% van India’s zoetwaterbronnen levert [3]. Als reactie hierop plant India de ontwikkeling van twaalf waterkrachtcentrales in Arunachal Pradesh [3]. Een cruciaal onderdeel hiervan is het Upper Siang Hydroelectric Project, dat een capaciteit van meer dan 10.000 MW zal hebben [1]. De ontwikkeling wordt echter gehinderd door lokale protesten die geologische studies belemmeren [1].
Regionale Spanningen en Toekomstperspectief
Het project verhoogt de spanning in de regio aanzienlijk. Zowel India als Bangladesh hebben hun zorgen geuit over mogelijke gevolgen voor de watertoevoer en het risico op overstromingen [5]. De dam maakt deel uit van China’s 14e Vijfjarenplan (2021-2025) en de lange-termijndoelstellingen tot 2035 [2]. Voor de Tibetaanse Autonome Regio zou het project jaarlijks ongeveer 20 miljard yuan (ongeveer 3 miljard dollar) aan inkomsten kunnen genereren [2].